самоунижение
самоунижение (български)
ед.ч. | са·мо·у·ни·же·ние | |
---|---|---|
членувано | са·мо·у·ни·же·ни·е·то | |
мн.ч. | са·мо·у·ни·же·ния | |
членувано | са·мо·у·ни·же·ни·я·та |
Съществително нарицателно име, среден род, тип 72
Липса на увереност в собственото си достойнство и примиряване с ролята на морално подценен.
Етимология
Фразеологични изрази
Превод
|
|